Do mężczyzn, którzy tego doświadczyli i zmagają się z przeszłością.

To nie czas leczy rany. Mogą mijać lata, dorastasz i mężniejesz. Być może Twoja uwaga koncentruje się na nauce, pracy czy związkach. Coś jednak jest nie tak. Nieokreślone poczucie odgradzania się od świata, lęk, czasem kipiąca złość i nieustanne napięcie. Na zewnątrz jesteś silnym mężczyzną, w środku chronisz skrzywdzonego chłopca.

Przywoływanie zdarzeń z przeszłości może być paraliżujące. Paraliżuje wstyd i obciążające myśli o sobie:

• „Byłem/jestem słaby.”
• „Może to moja wina, bo nie protestowałem?”
• „Może przesadzam… może nie było tak strasznie?”
• „Jak inni się dowiedzą, to pomyślą, że coś ze mną jest nie tak.”
• „Jestem zepsuty…”

Poniżej znajdziesz mity, które sprawiają, że wielu mężczyzn milczy, nie decydując się na ujawnienie i konstruktywne szukanie wsparcia. Nie musisz tym mitom się poddawać.

1. Wykorzystanie seksualne musi być brutalne, jeśli nie było przemocy fizycznej to nie było wykorzystania.
NIEPRAWDA. Wielu sprawców wykorzystania seksualnego sprawnie posługuje się manipulacją i groźbami, jednocześnie „uwodząc” chłopca. W momencie czynu mogłeś nie mieć poczucia, że dzieje się coś niewłaściwego.

2. Chłopcy mogą się obronić, tylko słabeusze doświadczają przemocy.
NIEPRAWDA. Seksualna przemoc dzieje się często w sytuacji ogromnej nierównowagi sił. Miałeś prawo się bać i oczekiwać, że starsi będą Cię chronić, nie krzywdzić.

3. Jeśli chłopiec miał erekcję to nie było wykorzystania, sam tego chciał.
NIEPRAWDA. Podniecenie seksualne to reakcja ciała, która mogła mieć miejsce nawet w sytuacji, na którą nie miałeś świadomej zgody. Jeśli byłeś młody, to mogłeś nie zdawać sobie sprawy z tego, że dorosły Cię wykorzystuje.

To, że doświadczyłeś przemocy seksualnej nie ma wpływu na Twoją orientację seksualną.

Nie determinuje też tego, jakim możesz być mężczyzną.

4. Kobieta nie jest w stanie seksualnie wykorzystać chłopca.
NIEPRAWDA. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety, mogą być sprawcami przemocy seksualnej wobec dziecka. Nie ma różnicy w krzywdzie, którą takie nadużycie może spowodować.

5. Wykorzystanie seksualne robi z chłopców gejów.
NIEPRAWDA. To, że doświadczyłeś przemocy seksualnej nie ma wpływu na Twoją orientację seksualną. Nie determinuje też tego, jakim możesz być mężczyzną.

6. Mężczyźni wykorzystani seksualnie w dzieciństwie wyrastają na pedofilów.
NIEPRAWDA. Przeważająca większość (ok. 90%*) ofiar przemocy seksualnej w dzieciństwie nie staje się nigdy sprawcami podobnych czynów. Doświadczyłeś nadużycia seksualnego, z którym trudno sobie poradzić, ale to nie znaczy automatycznie, że stanowisz zagrożenie dla innych.

7. Mówienie o swojej krzywdzie to oznaka słabości i nieradzenia sobie.
NIEPRAWDA. Sprawcy przemocy seksualnej na dzieciach często wpajają im wstyd i poczucie winy. Mężczyźni mają dodatkowo przekonanie, że muszą być twardzi i sami dać sobie radę. Nie musisz. Nie jesteś odpowiedzialny za to, coś Cię spotkało i nie musisz być z tym sam. Możesz czuć się bezradny, zrozpaczony, przerażony i wściekły, a mówienie o tym to droga do lepszego radzenia sobie z przeszłością.

Mity o wykorzystywaniu seksualnym i … przekonania o sobie mogą utrudniać mężczyznom opowiedzenia o krzywdzie, jaka ich spotkała w dzieciństwie. Doznana w młodości przemoc wpływa z kolei na trudności dorosłych już osób. Skutecznym sposobem poradzenia sobie z przeszłością i spowodowania, żeby nie wpływała ona negatywnie na obecne życie jest psychoterapia. Jeśli podejrzewasz, że ten tekst dotyczy Ciebie i rozważasz zajęcie się tym, to możesz umówić się z psychoterapeutą_ką. Na pierwszym spotkaniu dowiesz się jak wygląda psychoterapia i jak możecie wspólnie zająć się konsekwencjami tego, co Cię spotkało w przeszłości.

* źródło statystyki: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12583946

psycholog i psychoterapeuta w trakcie szkolenia w nurcie psychoterapii humanistycznej zorientowanej na klienta_kę. Do pracy terapeutycznej wprowadza narzędzia coachingu i pracy z uważnością (mindfulness). W pracy psychologicznej główną wartością jest dla niego rozwój osobistej autonomii i sprawczości. Jako psychoterapeuta wierzy, że przy odpowiednim towarzyszeniu ze strony terapeuty_ki każdy_a może skuteczniej i bez lęku brać odpowiedzialność za swoje życie. Stawia sobie za zadanie nie tylko wspieranie ludzi w uwalnianiu się od cierpienia, ale oferuje też Klientkom i Klientom profesjonalną pomoc w rozwoju ich potencjału oraz wspieram w odnajdywaniu sensu i radości życia.

Więcej informacji o autorze tutaj.